از آذر به این طرف آشنا شدن با 7 ادم جدید از گوشه های مختلف دنیا و تهران....
10 ماه و کلی ادم...
کلی بزرگ شدن...
کلی تجربه....
کلی پختگی....
به اندازه سفر به یه جای دور....
درد بلوغ... درد منیک و افسردگی.... باز هم در جست و جوی عشق...
جست و جوی داشتن و دوست داشته شدن....
آدمی که هم فرکانست باشه....
که بلد باشه شعر بخونه برات... بیاد دنبالت... برات گل بخره.... کمتر ا.ر.و.ت.ی.ک وار حرف بزنه... و کلا نزنه... بغلت کنه... ببوسدت... تو ویدیو کال با عشق نگاهت کنه.... ازت عشق بخواد.... برات امن باشه.... بهت عشق بده... عاشق موسیقی های قمیشی و ابی باشه... دستت رو بگیره موقع رانندگی ببوسه و بگه همین حالا نوازشم کن!.... عکسات رو که می بینه یکم ازت تعریف کنه.... از خانوم بودنت.... تو هنوزم خانومی.... علیرغم همه اشتباهاتی که هرکسی ممکنه مرتکب بشه... که بهت بگه دوست داشتنت کار سختی نیست.... بهت عشق بده آخ بهت عشق بده....
پ.ن: همه ما تو تاریکی شبیه همیم... پس کمتر هم رو قضاوت کنیم...
